Podręcznik komunikacji szeregowej Haier HDW13G1W jest profesjonalnym narzędziem do zarządzania połączeniami szeregowymi w urządzeniach Haier. Przydatny dla projektantów, inżynierów i programistów, podręcznik zawiera szczegółowe informacje na temat konfiguracji i programowania połączeń szeregowych. Dzięki podręcznikowi można z łatwością konfigurować urządzenia Haier za pomocą komunikacji szeregowej, tworzyć skrypty do automatyzacji procesu konfiguracji i tworzyć własne aplikacje do sterowania połączeniami szeregowymi. Podręcznik oferuje także szczegółowe informacje na temat protokołów komunikacji szeregowej, aby pomóc programistom tworzyć własne aplikacje. Podręcznik jest niezbędnym narzędziem dla wszystkich, którzy chcą w pełni wykorzystać możliwości połączeń szeregowych w urządzeniach Haier.
Ostatnia aktualizacja: Podręcznik komunikacji szeregowej Haier Hdw13g1w
Transmisja szeregowa – rodzaj cyfrowej transmisji danych, podczas której poszczególne bity informacji są przesyłane kolejno po sobie wraz z dodatkowymi danymi pozwalającymi na kontrolę tej transmisji. Medium transmisyjnym może być połączenie elektryczne (przewód lub para skręconych przewodów), radiowe (fale elektromagnetyczne) lub optyczne (fale rozchodzące się swobodnie lub wzdłuż określonej drogi, na przykład w światłowodzie).
W czasach starożytnych stosowano transmisję za pomocą sygnałów optycznych świetlnych czy dymnych. Bardziej zaawansowaną formą łączności był telegraf optyczny. Transmisję szeregową z wykorzystaniem sygnału elektrycznego po raz pierwszy zastosowano w r. 1836 w telegrafie wynalezionym przez Samuela Morse’a. Na początku XX wieku telegrafy zostały zastąpione przez dalekopisy, które wykorzystywały przewodową sieć telefoniczną powstałą pod koniec XIX wieku. W latach sześćdziesiątych, w celu ujednolicenia parametrów sygnałów i konstrukcji urządzeń zdolnych do wymiany danych cyfrowych za pomocą sieci telefonicznej, opracowano standard RS-232 (ang. Recommended Standard). W początkach rozwoju sprzętu komputerowego standard ten był stosowany do komunikacji komputera z modemem. Obecnie we wszelkiego rodzaju urządzeniach elektronicznych (komputery, laptopy, systemy wbudowane) najbardziej popularnym standardem transmisji szeregowej na niewielkie odległości jest uniwersalna magistrala szeregowa, służąca głównie do komunikacji z klawiaturą, myszą, drukarką, skanerem i tym podobnymi urządzeniami. W przypadku komunikacji na większe odległości używana jest sieć Ethernet, również działająca w oparciu o transmisję szeregową. Szeregowe sieci transmisyjne stosowane są w przemyśle (RS-422, RS-422A, RS-485) i w samochodach (CAN i LIN). Do transmisji w systemach mikroprocesorowych używa się jest tradycyjnego interfejsu RS232 oraz I²C (TWI), SPI, 1-Wire i coraz częściej USB.
Przykłady systemów komunikacji szeregowej[edytuj | edytuj kod]
- telegraf Morse’a
- RS-232
- RS-422A
- RS-423
- RS-485
- I²C firmy Philips / TWI firmy Atmel
- 1-Wire firma Dallas Semiconductor
- SPI
- USB
- IrDA transmisja w podczerwieni
- FireWire firmy Apple – głównie wideo
- Ethernet
- Fibre Channel
- InfiniBand
- MIDI komunikacja ze sprzętem muzycznym
- DMX512 sterowanie oświetlenia teatralnego
- Serial Attached SCSI
- Serial ATA komunikacja z dyskami
- HyperTransport
- PCI Express
- CAN
- LIN
- Thunderbolt
Transmisja szeregowa asynchroniczna (RS-232)[edytuj | edytuj kod]
Dane są poprzedzone bitem startu (stan logiczny: 0), który jest sygnałem rozpoczęcia transmisji; po nim są przesyłane bity danych, od najmłodszego do najstarszego (możliwa ilość od 5 do 8); potem bit parzystości (jeśli jest używany); i po nim następuje odstęp przed następnym znakiem (stan logiczny: 1) – wymagana część tego odstępu nazywa się bitem stopu, może on być dłuższy – nie ma ograniczenia, natomiast stan logiczny 0 w czasie bitu stopu jest rozpoznawany jako błąd ramki (ang. framing error). Każdy znak jest przesyłany i interpretowany niezależnie od innych. Układ odbierający po wykryciu stanu logicznego 0 odmierza czas równy 1/2 czasu przesyłania bitu, i sprawdza, czy nadal jest stan 0 (jeśli nie, jest to traktowane jako błąd), następnie odmierza odcinki czasu równe czasowi 1 bitu i odczytuje stan linii, aby dostać wartości tych bitów. Do tego trybu transmisji wystarcza sam sygnał danych. Podawanie stanu 0 przez dłuższy czas jest sygnałem przerwy (ang. break).
Transmisja szeregowa synchroniczna (RS-232)[edytuj | edytuj kod]
Dane są przesyłane bez dodatkowych bitów, ale są poprzedzone informacją wstępną, pozwalającą wykryć ich początek – zwykle co najmniej trzema bajtami SYN (kod 16h, tak dobrany, by łatwo dało się wykryć jego przesunięcie – tu nie ma sygnału granicy bajtów, jak bity startu/stopu), po których następuje bajt rozpoczynający ramkę (np. SOH – start of header = początek nagłówka), i zakończone sekwencją oznaczającą koniec ramki (np. znakiem ETX – end of text = koniec tekstu; jeśli taki znak ma wystąpić w przesyłanych danych, to jest poprzedzony znakiem wyłączającym jego interpretację jako końca danych); do sprawdzenia poprawności transmisji ramka zwykle zawiera sumę kontrolną, np. org/wiki/Cykliczny_kod_nadmiarowy" title="Cykliczny kod nadmiarowy">CRC. Cała ramka jest traktowana jako całość – jeśli jest w niej błąd, jest odrzucana w całości. Ramka może zawierać – oprócz danych – dodatkowe informacje sterujące, np. dokąd są adresowane (ekran, drukarka,... ); koniec tych dodatkowych informacji i początek danych oznacza znak STX (start of text = początek tekstu). Do tego trybu transmisji musi być przesyłany – oprócz danych – sygnał zegarowy, pokazujący kiedy kończy się jeden bit, a zaczyna następny. Sygnał ten jest podawany przez modem, niezależnie od kierunku transmisji danych.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- port szeregowy
- transmisja równoległa
Wyobraź sobie, że jesteś na Ziemi sam, zupełnie sam, i możesz wybrać jedno z dwojga, książki lub ludzi. Często spotykam osoby ceniące sobie samotność, ale jest to możliwe tylko dzięki temu, że gdzieś na Ziemi, nawet bardzo daleko, są inni ludzie. Nie miałem pojęcia o książkach, gdy wydobyłem się z łona matki, i umrę bez książek, z dłonią innej istoty ludzkiej w mojej dłoni. Owszem, zamykam czasem drzwi, by poświęcić się książce, ale ze świadomością, że zawsze mogę znów je otworzyć i spojrzeć w oczy ludzkiej istocie.
(Martin Buber)
Interdyscyplinarny podręcznik komunikacji interpersonalnej!
Kompendium wiedzy o komunikowaniu się między ludźmi pisane z perspektywy psychologicznej, a także socjokulturowej i filozoficznej. Zawiera bogaty i trafny wybór tekstów naukowych i popularnonaukowych z zakresu komunikacji werbalnej i niewerbalnej.
W książce omówiono m. in. :
rozwijanie umiejętności posługiwania się słowem,
docieranie do tajemnicy twórczej mocy języka,
interpretację zachowań niewerbalnych, mowę ciała, międzynarodowy słownik gestów, rolę dotyku,
różne style ekspresji u kobiet i u mężczyzn,
rozwijanie umiejętności słuchania, odkrywanie własnych barier komunikacyjnych,
samospełniające się proroctwa interpersonalne,
specyfikę komunikacji w przyjaźni, rodzinie, z bliskim partnerem,
komunikację międzykulturową.
Podręcznik został napisany z myślą o studentach psychologii, socjologii, kulturoznawstwa, pedagogiki. Dzięki atrakcyjności tematów i przystępnemu językowi może wzbogacić wiedzę każdego zainteresowanego własnym rozwojem i polepszeniem kontaktów z ludźmi.
Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.
- 24 marca, 2021
- Oskar Pacelt
Czas czytania: 6 min.
Mikrokontrolery z rodziny AVR są popularne wśród hobbystów na całym świecie. Układy z tej rodziny są idealne do nauki programowania mikrokontrolerów dzięki szerokiemu wsparciu i dużej ilości materiałów szkoleniowych. Na pewnym etapie praktyki elektronicznej trafia na nie każdy.
Mikrokontroler został opracowany w 1971 roku przez firmę Intel Corporation w Stanach Zjednoczonych. Był to 4-bitowy mikrokontroler o nazwie i4004 zamówiony przez japońską firmę BUSICOM do kalkulatorów. Później zmieniono umowę i z powodzeniem był sprzedawany jako mikrokontroler ogólnego przeznaczenia. Następnie Intel Corporation opracowało 16-bitowy mikrokontroler “8086”, po 8-bitowych mikrokontrolerach takich jak “i8008”, “i8080A” i “i8085”. Z czasem 12-bitowy mikrokontroler firmy Toshiba został opracowany jako sterownik silnika samochodowego Forda. Pojawiły się kontrolery 32-bitowe. I tak to się zaczęło, stopniowo przechodząc do procesorów używanych obecnie w komputerach osobistych.
Ludzie odbierają informacje za pomocą oczu i uszu, wykonują obliczenia i zapamiętują przez myślenie. Mówią i piszą używając swoich części ciała. Można powiedzieć, że to nasze mózgi i nerwy kontrolują ciała, aby zjednoczyć jego ruchy. Podobnie jak ludzie, mikrokontrolery przechowują informacje, ale wprowadzane z przełączników, klawiatur i czujników, wykonują obliczenia i wyprowadzają wyniki jako dane. Mikrokontroler musi również spełniać pięć podstawowych funkcji: wejście, obliczenia, przechowywanie, wyjście i sterowanie. Te elementy nazywane są pięcioma elementami mikrokontrolerów – trochę jak pięć ludzkich zmysłów.
Gdzie można znaleźć mikrokontrolery AVR
A co tu znaczy AVR? Automatyczny regulator napięcia (AVR) jest urządzeniem elektronicznym, które utrzymuje stały poziom napięcia w urządzeniach elektrycznych przy tym samym obciążeniu. Mikrokontrolery AVR znajdują wiele zastosowań jako systemy wbudowane. Są szczególnie powszechne w hobbystycznych i edukacyjnych aplikacjach wbudowanych, spopularyzowanych przez ich włączenie do wielu otwartych płyt rozwojowych sprzętu z linii Arduino .
Mikrokontrolery AVR - na czym warto się skupić
Zasilacz jest krytyczną częścią każdego projektu sprzętowego i ma bezpośredni wpływ na wydajność systemu. Dwa ważne aspekty, które należy rozważyć przy projektowaniu zasilania dla dyskretnych/cyfrowych elementów dyskretnych/cyfrowych urządzenia AVR to ochrona ESD i emisja szumów.
Większość mikrokontrolerów AVR pracuje w szerokim zakresie napięć i pobiera tyle prądu zasilającego, ile wymagają podłączone do niego urządzenia. Może to sprawiać wrażenie, że zasilanie nie jest kwestią najważniejszą, ale jak w każdym układzie cyfrowym, prąd zasilania jest wartością średnią. Prąd jest pobierany w bardzo krótkich skokach. Jeśli linie I/O są przełączające, skoki będą jeszcze większe. Zależnie od rodzaju pracy, wartości i obciążenia linii I/O skoki mogą trwać nawet kilka nanosekund albo wynosić nawet kilkaset mA. Takie skoki prądu nie powinny być dostarczane przez długie linie zasilające; głównym źródłem powinien być kondensator filtrujący zakłócenia.
Urządzenia AVR, które mają wbudowany przetwornik ADC, mogą mieć oddzielny pin analogowego napięcia zasilania, AVCC. To oddzielne napięcie zasilania zapewnia, że obwody analogowe są mniej podatne na szumy cyfrowe, które pochodzą z przełączania układów cyfrowych. Kondensator powinien znajdować się możliwie jak najbliżej pinów zasilających sekcje mikrokontrolera. Aby poprawić dokładność przetwornika ADC, analogowe napięcie zasilające musi być oddzielnie odsprzęgnięte, podobnie jak cyfrowe napięcie zasilania. AREF również musi być odsprzężone. Typowa wartość kondensatora wynosi 100 nF. Jeśli obecna jest oddzielna masa analogowa (AGND), masa analogowa powinna być oddzielona od masy cyfrowej, tak aby masa analogowa i masa cyfrowa były oddzielone. cyfrowego, tak aby masa analogowa i cyfrowa były połączone tylko w jednym punkcie (na zasilaniu GND).
Montaż THT, montaż SMD / SMT
Dwie metody montażu, SMD i THT, różnią się zasadniczo. Czasami zamiennie stosuje się określenie montaż powierzchniowy SMT (surface mount devices / surface mount technology).
Montaż powierzchniowy polega na automatycznym umieszczaniu komponentów na powierzchni płytki po nałożeniu pasty lutowniczej za pomocą szablonu. W wariancie przemysłowym tak przygotowana płytka trafia do pieca, a cały proces produkcyjny zakończony jest kontrolą. Kluczową rolę odgrywa tutaj precyzja maszyny. Montaż SMD, dzięki niewielkim rozmiarom komponentów, zapewnia większą wytrzymałość mechaniczną układu i odporność na wstrząsy czy wibracje, natomiast w samym procesie produkcji wymagana jest ochrona ESD, ponieważ komponenty są wrażliwe na wyładowania elektrostatyczne. To pełnoprawna “technologia produkcyjna”, więc do własnych działań w montażu powierzchniowym trzeba nieco wprawy z lutowaniem. Potrzebny jest dobry topnik w paście, nałożenie go na płytkę PCB, następnie nałożenie na tak przygotowany preparat układu i rozgrzana cyna. To zdecydowanie szybsze niż lutowanie przewlekane, o ile stosujemy układy scalone. W przypadku wielu elementów jak różne rezystory i kondensatory to już sprawa bardziej skomplikowana.
Montaż THT (z ang. Through-Hole Technology, dosłownie: przez dziurę) to natomiast montaż przewlekany. Elementy umieszcza się w przygotowanych otworach i przylutowuje po drugiej stronie albo zalewając cyną obie strony lutowniczego otworu w przypadku płytki dwuwarstwowej. Tutaj również zakłada się montaż zautomatyzowany z udziałem maszyny oraz lutowanie natryskowe z udziałem dysz i roztopionej cyny. W przypadku robienia tego własnoręcznie, w porównaniu do SMD / SMT to montaż zdecydowanie bardziej czasochłonny, ale łatwiejszy w serwisowaniu niż SMD i przez to zalecany w początkowych projektach.
Podłączenia pinu RST na urządzeniach AVR
Pin RESET na urządzeniu AVR jest aktywny-niski, a ustawienie go w stan niski z zewnątrz spowoduje zresetowanie urządzenia. Reset ma dwa cele:
- zwolnienie linii, inicjalizację rejestrów I/O i wyzerowanie licznika programu (PC),
- wejście w tryb programowania.
Wartość rezystora podciągającego, który musi być stosowany w przypadku konkretnych urządzeń oraz bardziej szczegółowe informacje na temat pinu RESET i jego działania można znaleźć w odpowiednich arkuszach danych urządzenia. Zazwyczaj w AVR odpowiednim rezystorem jest 4, 7 lub 10 kOhm.
Podłączenie linii programatora/debuggera
Mikrokontrolery AVR posiadają jeden lub więcej interfejsów do programowania lub debugowania. In-System Programming (ISP) jest interfejsem programowania używanym do programowania pamięci Flash, EEPROM, Lock i Fuse w prawie wszystkich urządzeniach AVR. Fuse w prawie wszystkich urządzeniach AVR. Ta funkcja umożliwia zaprogramowanie mikrokontrolera AVR w ostatnim etapie produkcji docelowej płytki aplikacyjnej, przeprogramowanie go, jeśli błędy zostaną wykryte późno w procesie lub aktualizację urządzenia AVR. Niektóre interfejsy ISP mogą być również używane do debugowania onchip. Logiczną konsekwencją jest to, że zaleca się zaprojektowanie docelowej płytki aplikacyjnej w taki sposób, aby złącza ISP były łatwo dostępne – to częsty argument wśród wymienianych atutów danego układu. Takie debugowanie to jednak rzadkość, a w AVR zdecydowanie łatwiej debuguje się przy pomocy wyjść portu szeregowego (RX, TX). Kwestia dostępności pinów to nie cecha konkretnych mikrokontrolerów, a bardziej kwestia tego, jak zaprojektuje się konkretną płytkę PCB.
Serial Peripheral Interface (SPI) jest magistralą interfejsu używaną do przesyłania danych pomiędzy mikrokontrolerami i małymi urządzeniami peryferyjnymi, takimi jak rejestry przesuwne, czujniki i karty SD. Wykorzystuje ona oddzielne linie zegara i danych, wraz z linią selekcyjną do wyboru urządzenia, z którym chcemy się “skomunikować”. W urządzeniach, które używają Serial Peripheral Interface (SPI) dla ISP, linie te są zwykle umieszczone na tych samych pinach, co zwykły SPI lub na pinach, które mogą być użyte do innych celów. W arkuszu danych urządzenia aby ustalić, które piny są używane do ISP. Nieco wbrew nagłówkowi: często zamiast z SPI do łączenia z zewnętrznymi peryferiami korzysta się z interfejsów I2C i UART.
Każdy elektronik i maker na którymś etapie ścieżki swojego rozwoju zwróci wzrok w kierunku mikrokontrolerów AVR. Będzie chciał wykorzystać je w swoich projektach o rosnącym skomplikowaniu, i tak samo na pewnym etapie zabraknie mu wiedzy. Wielu zwraca się wówczas do for społecznościowych, gdzie i być może można odnaleźć sporo praktycznych porad, ale wiele informacji pozostaje tam zdezorganizowanych, z niepewnego źródła albo niepełnych. Warto wówczas zwrócić się po fachowe poradniki ze wsparciem praktycznym. To również doskonały sposób na usystematyzowanie zdobytej wiedzy.
Ilustrowane podręczniki zawierają pozycje rodzime, jak i napisane przez zagranicznych inżynierów. Wszystkie zostały opatrzone precyzyjnymi tłumaczeniami w przystępnym języku. To niemal 30 fachowych pozycji w ofercie. Wiele z nich dotyczy platform Arduino, Raspberry Pi, szeroko rozumianego programowania czy mikrokontrolerów STM32.
Jak oceniasz ten wpis blogowy?
Kliknij gwiazdkę, aby go ocenić!
Średnia ocena: 4. 8 / 5. Liczba głosów: 4
Jak dotąd brak głosów! Bądź pierwszą osobą, która oceni ten wpis.
Oskar Pacelt
Fan dobrej literatury i muzyki. Wierzy, że udany tekst jest jak list wysłany w przyszłość. W życiu najbardziej interesuje go prawda, pozostałych zainteresowań zliczyć nie sposób. Kocha pływać.Oskar Pacelt
Mateusz Mróz
Elektronika użytkowa – czyli jaka?
Wśród wielu kategorii urządzeń elektronicznych pojawia się często określenie “elektronika użytkowa”. Jakie sprzęty zaliczają się do tej grupy?
Sandra Marcinkowska Magistrala CAN – Co to jest i jak działa?Czy magistrale CAN przeżywają swój renesans? Niezupełnie, bo tak naprawdę nigdy nie wyszły z użycia. Zobacz, jak dokładnie wygląda ich technologiczna specyfikacja i do czego są wykorzystywane.
